PORADY LOGOPEDYCZNE

Ponieważ jama ustna jest miejscem artykułowania głosek, nieprawidłowo ukształtowany zgryz oraz zła funkcja języka bardzo często współistnieją z wadami wymowy. Dlatego dzieci z wadami zgryzu kierowane są do logopedy i odwrotnie. Czym zajmuje się logopeda? Logopeda zajmuje się kształtowaniem mowy, prowadzi profilaktykę logopedyczną czyli zapobiega powstawaniu wad wymowy oraz prowadzi terapię logopedyczną mającą na celu usunięcie istniejących wad wymowy.

Jeżeli dziecko:

• nie używa choćby kilku pojedynczych słów, choć skończyło już 18 miesięcy,
• nie łączy ze sobą słów w wieku dwóch lat,
• nie używa trzy- lub czterowyrazowych zdań w wieku trzy do trzy i pół roku,
• trudno zrozumieć co mówi choć skończyło już trzy lata,
• nie reaguje na dźwięki,
• robi wrażenie że nie słucha i nie rozumie poleceń,
• mówi nosowym, głośnym urywanym lub ochrypłym głosem,
• w trakcie mówienia waha się i powtarza do tego stopnia, że budzi to zaniepokojenie,
• głoski s,z,c,dz czasem t, d są wymawiane międzyzębowo (język wchodzi między zęby głoski są nieczyste),
• zaburzona artykulacja w 4 -5 roku życia dziecka i jednocześnie chroniczne katary i choroby górnych dróg oddechowych.

Zlikwidowanie wady wymowy u dzieci nie następuje w czasie jednego spotkania z logopedą. Najczęściej terapia trwa kilka lub kilkanaście miesięcy, a może trwać nawet kilka lat (np. jeśli u dziecka występuje wiele wad wymowy).Bardzo dobrze, gdy zajęcia odbywają się jeden raz w tygodniu. Na skuteczność terapii ma wpływ to, czy dziecko nie opuszcza zajęć oraz czy kontynuuje pracę w domu tzn. ćwiczy to, co zalecił logopeda. Praca w domu polega najczęściej na ćwiczeniu narządów artykulacyjnych, zwłaszcza języka i warg oraz na utrwalaniu wymowy poszczególnych głosek w sylabach, wyrazach i zdaniach.

• Unoszenie języka – rodzic powinien najpierw pokazać prawidłowe ułożenie języka w czasie połykania na swoim przykładzie (na podniebieniu za górnymi zębami ) oraz dotykając palcem podniebienia dziecka. Ćwiczeniem pomocniczym może być wymowa głoski “l” samej lub w sylabach (la ,lo ,lu, le, ).Dla wzmocnienia mięśni pionizujących język, dziecko wykonuje szybkie ruchy, żuchwy w górę i w dół, starając się nie odrywać czubka języka od podniebienia.
• Połykanie śliny – uczymy dziecko połykać ślinę z językiem opartym całą swoją powierzchnią grzbietową o podniebienie. Pomocne może być np. ułożenie rodzynki w czekoladzie na grzbiecie języka i przyciśnięcie jej podczas aktu przełykania do podniebienia językiem. Jeśli rozchylając dziecku delikatnie wargi, zaobserwujemy język między zębami oraz współruch warg (bardzo mocne ich zaciskanie) oznacza to że ten etap nie został należycie przez dziecko opanowany. Równocześnie należy dziecku stale przypominać o konieczności trzymania języka za górnymi zębami.
• Picie płynów – jest to już etap zaawansowany, możliwy do realizacji po wyćwiczeniu połykania śliny, przy takiej samej pracy języka. Ćwiczenie to powinno mieć miejsce kilkakrotnie w ciągu dnia przez 5 – 10 minut.